مقایسه شیوع آنتی بادی های (igg، igm) ضدسایتومگالوویروس و آنتی ژن ویروس در دریافت کنندگان پیوند کلیه

چکید ه   سابقه و هدف   ویروس سایتومگال انسانی یک ویروس dna دار با اندازه تقریبی200 نانومتر متعلق به خانواده هرپس ویروس ها می باشد. عفونت با cmv در بیماران دچار نقص ایمنی، دریافت کنندگان پیوند، بیماران مبتلا به ایدز، بیماران تحت درمان با عوامل سرکوب کننده ایمنی و جنین درحال رشد می تواند منجربه بیماری لوکالیزه یا منتشر شود. بیماران درمعرض خطر هردو عفونت اولیه و فعالیت مجدد عفونت نهفته می باشند. cmv ازطریق خون یا عضو پیوندی قابل انتقال است. با اندازه گیری آنتی بادی های ( igg ، igm ) cmv وبررسی cmv ag در خون بیماران، عفونت اولیه یا عود عفونت را می توان تشخیص داد.   مواد و روش ها   این مطالعه توصیفی بر روی62 بیمار دریافت کننده کلیه شامل 26 فرد مؤنث (9/41%) و 36 فرد مذکر (1/58%) در محدوده سنی 2 تا 58 سال (با میانگین سنی 15 ± 34) با نمونه گیری آسان انجام شد. جهت بررسی شیوع آنتی بادی ها وآنتی ژن ویروس از دو روش الیزا و ایمونوفلورسانس و ازآزمون آماری مجذورکای (chi-square) استفاده شد.   یافته ها   نتایج ما نشان دادند که همه بیماران ازنظر cmv igg مثبت و از نظر حضور cmv igm ، 10 نفر از آنان (1/16%) مثبت، 7 نفر (4/11%) مشکوک و مابقی منفی بودند. همچنین 23 نفر از دریافت کنندگان کلیه (1/37%) cmv ag مثبت بودند. در بررسی آماری، همبستگی معنی داری بین آنتی بادی های ضد cmv و cmv آنتی ژنمیا مشاهده نگردید.   نتیجه گیری   علی رغم حضور آنتی بادی های igg و igm ضد cmv ، آنتی ژن ویروس در تعدادی از بیماران مشاهده می گردد و به نظر می رسد که ارتباط خوبی بین آنتی بادی ها و ردیابی آنتی ژن در عفونت حاد وجود ندارد. کلمات کلیدی: سایتومگالو ویروس (cmv) ، پیوند کلیه ، elisa